,,Zawsze nie ma nigdy” – Jerzy Pilch o sobie samym.
W czas marcowego spotkania w krzeszyckim Dyskusyjnym Klubie Książki, omówiona została właśnie książka
,,Zawsze nie ma nigdy” Jerzego Pilcha.
Jest to pierwszy wywiad, niezwykle długi i szczery przeprowadzony przez wieloletnią przyjaciółkę pisarza, Ewelinę Pietrowiak. Odpowiedzi na pytania są krótkie, niektóre bardzo długie i moim zdaniem niezwykle szczere. Jerzy Pilch mówi co myśli naprawdę o dziadkach, ojcu, rodzinie o kobietach, małżeństwie, o Bogu i śmierci.
O ojcu mówi, że to właśnie on rozbudził miłość do książek. W domu znajdowała się biblioteka ojca a w niej świetne powieści Juliusza Vernea, książki naukowe, literatura współczesna, byli też nasi klasycy A. Mickiewicz czy J. Słowacki. Najbliższe były mu jednak dzieła Ignacego Sewera Maciejowskiego. Jerzy Pilch jako licealista wygrał olimpiadę polonistyczną w Krakowie, a w Warszawie finał wygrał Marian Stala -późniejszy profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ludzie, których spotkał na swoim życiu to między innymi: reżyser Paweł Pitera, Andrzej Wajda, Witold Gombrowicz, Czesław Miłosz, Tadeusz Konwicki, Wisława Szymborska( Noblistka). Książka ładnie wydana przybliża nam postać Jerzego Pilcha jako pisarza i człowieka żyjącego wśród nas, zawiera dużo ciekawych zdjęć z Warszawy, Krakowa, Rzymu, Barcelony, Wisły itp.
Książkę czyta się dobrze i szybko, odpowiedzi są ciekawe, poleciłabym ją innym do przeczytania.
W epilogu autor przyznaje, że gdyby nie choroba to na pewno byłby w szponach nałogu. Pan Bóg, jeśli oddać sprawę w Jego ręce , przyglądał się mojemu przypadkowi i mówił tak ,, Jedyną rzeczą, która może mu trochę pomóc, jest Parkinson. Bo na Parkinsona będzie chorował dłużej.”
DKK- K. Kosik.
